Το The Bourne Supremacy δεν είναι ένα ακόμη κατασκοπικό φιλμ. Δύο δεκαετίες αφότου συνεπήρε το κοινό, παραμένει μια ταινία-ορόσημο. Είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη από τη σειρά ταινιών του Jason Bourne, ίσως η καλύτερη δουλειά του Matt Damon και αναμφισβήτητα η πιο επιδραστική στο είδος της για τον 21ο αιώνα. Προφανώς, ο James Bond είναι εκτός σύγκρισης, ως μία κατηγορία από μόνος του.
Ο σκληρός ρεαλισμός του Greengrass
Αφήνοντας στην άκρη τα γκάτζετ και την επιβλητικότητα του James Bond, η ευφυΐα του The Bourne Supremacy έγκειται στον σκληρό ρεαλισμό του. Η κάμερα του σκηνοθέτη Paul Greengrass σφύζει από φρενήρη ενέργεια, αντικατοπτρίζοντας τον απελπισμένο αγώνα του Bourne. Το μοντάζ είναι αιχμηρό, οι σκηνές δράσης βάναυσα ωμές. Αλλά κάτω από την επιφάνεια κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια: μια ματιά σε ένα νέο γεωπολιτικό τοπίο, που ορίζεται από το χάος και την ηθική ασάφεια.
Η ταινία συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχός της, το The Bourne Identity. Ένας στοιχειωμένος Bourne, που εξακολουθεί να παλεύει με την αμνησία, αναζητά παρηγοριά στη Marie. Αλλά η εύθραυστη ειρήνη τους καταρρέει όταν μια αποτυχημένη αποστολή τον βάζει σε υποψίες. Σε αντίθεση με τις κλασικές κατασκοπικές ιστορίες, δεν υπάρχει ξεκάθαρος κακός, ούτε απειλή που να καταστρέφει τον κόσμο. Ο εχθρός είναι το ίδιο το σύστημα: μια διεφθαρμένη CIA που χρησιμοποιεί και απορρίπτει τους πράκτορές της σαν πιόνια.
Κυνηγημένος
Ο σεναριογράφος Tony Gilroy προσαρμόζει όχι ιδιαίτερα πιστά το δεύτερο βιβλίο του Bourne. Αντίθετα, δημιουργεί μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Η ιστορία διασχίζει τις ηπείρους -Ινδία, Ιταλία, Γερμανία, Ρωσία- αλλά δεν υπάρχει χρόνος για περιήγηση στα αξιοθέατα. Ο Bourne είναι ένας άνθρωπος που τρέχει, μονίμως μόνος, κυνηγημένος τόσο από την υπηρεσία όσο και από έναν αδίστακτο δολοφόνο που αντικατοπτρίζει τις δικές του ικανότητες.
Το The Bourne Supremacy δεν είναι απλώς μια ταινία καταδίωξης. Είναι μια μελέτη χαρακτήρα. Ο Bourne είναι ένας επιζών, ένα κατεστραμμένο όπλο που πολεμά το ίδιο το σύστημα που τον δημιούργησε. Τον στοιχειώνει το παρελθόν του και αναζητά απεγνωσμένα απαντήσεις. Ο Matt Damon ενσαρκώνει αυτόν τον αγώνα με ατσάλινη ένταση.
Η ταινία οφείλει χρέος σε κλασικά έργα όπως το Three Days of the Condor (1975) και το Le samouraï (1967). Αλλά σπρώχνει τα όρια ακόμη περισσότερο. Οι σκηνές δράσης είναι απαράμιλλες, ξεπερνώντας οτιδήποτε μας έχει πετάξει το franchise Fast & Furious. Ο Greengrass διοχετεύει την ωμή ενέργεια του Ronin του John Frankenheimer, αντικατοπτρίζοντας έναν κόσμο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, στον οποίο τα ιδανικά έχουν καταρρεύσει.
Το πρόγραμμα “Treadstone”
Η CIA δεν είναι πλέον μια μονολιθική δύναμη που προσπαθεί για το καλό. Ο Brian Cox αποδίδει μια λεπτή ερμηνεία ως υψηλόβαθμος αξιωματούχος, ενσαρκώνοντας την ηθική ασάφεια της υπηρεσίας. Το Treadstone, το πρόγραμμα που γέννησε τον Bourne, γίνεται μια μεταφορά, ένα σύμβολο για το πώς οι μυστικές υπηρεσίες δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, αλλά τις ατζέντες ισχυρών ατόμων.
Το Bourne Supremacy είναι μια ιστορία λύτρωσης. Ο Bourne δεν έχει ως κίνητρο τη σωτηρία του κόσμου, αναζητά άφεση αμαρτιών για τις αμαρτίες του παρελθόντος και την αλήθεια για την ταυτότητά του. Η ταινία επιτρέπει στον Damon να επιδείξει τις εξαιρετικές υποκριτικές του ικανότητες, υποδυόμενος έναν άνθρωπο που ωθείται στα όριά του.
Η κληρονομιά του The Bourne Supremacy είναι αναμφισβήτητη. Εξανάγκασε franchises, όπως το Mission: Impossible και το James Bond να αντιμετωπίσουν τα δικά τους κλισέ, εισάγοντας ένα πιο σκληρό, πιο ηθικά περίπλοκο κατακοπικό είδος. Επαναπροσδιόρισε το είδος, αποδεικνύοντας ότι οι ταινίες δράσης μπορούν να είναι έξυπνες και προκλητικές. Είκοσι χρόνια μετά, παραμένει ένα αριστούργημα, μια απόδειξη της δύναμης της ωμής αφήγησης και της εξαιρετικής κινηματογράφησης.
ΠΗΓΗ:esquire.com.gr
